به گزارش روابط عمومی معاونت بهداشتی؛ دکتر فلوریا انفرادی با بیان اینکه هپاتیت واژه‌ای لاتین و به معنای التهاب کبد است و در اثر عوامل مختلف از جمله داروها، ویروس‌ها، بیماری‌های خودایمنی و ژنتیکی پدید می‌آید؛ افزود: ولی شایع‌ترین علت آن، ابتلا به عفونت‌های ویروسی است. نوع هپاتیت را برحسب نوع ویروسی که باعث آن می‌‌شود نامگذاری می کنند، برای مثال هپاتیت A، هپاتیت B، هپاتیت C.

وی اضافه کرد: تا چند سال قبل، امیدی به درمان قطعی بیماران مبتلا به هپاتیت نبود ولی امروزه با رشد روزافزون دانش پزشکی و افزایش آگاهی مردم، تشخیص‌ها دقیق‌تر و درمان‌ها موثرتر شده و از موارد مرگ و میر مبتلایان کاسته شده است.

وی برخی از علائم این بیماری را برشمرد و گفت: بی‌اشتهایی.تهوع و استفراغ.اسهال.تیره‌ شدن ادرار و رنگ‌ پریده شدن مدفوع.درد شکم.یرقان، زردشدن پوست و چشم. از جمله علائم این بیماری هستند.

وی با اشاره به اینکه سه نوع اصلی از این ویروس‌های هپاتیت وجود دارند، خاطرنشان کرد: ویروس هپاتیت A به طور عمده از طریق غذا و آب آلوده به مدفوع فرد دچار عفونت، منتقل می‌شود. هپاتیت A می‌تواند باعث تورم کبد شود، اما ندرتا باعث آسیب کبدی می‌شود.

وی ادامه داد:فرد مبتلا ممکن است احساس ناخوشی مانند ابتلا به آنفلوآنزا کند، یا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد.این بیماری معمولا پس از چند هفته خود به خود بهبود پیدا می‌کند. واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت A  در دسترس است.عادات بهداشتی می‌تواند به پیشگیری از بیماری کمک کند. ‌دست‌ها‌ی‌‌تان به طور کامل پیش از فراهم‌آوردن غذا، پس از رفتن به توالت یا پس از عوض کردن پوشک بچه بشویید. در مسافرت‌ها به پاک بودن آب آشامیدنی توجه داشته باشید.

دکتر انفرادی با بیان اینکه ویروس هپاتیتB  با ورود به بدن در کبد انسان جایگزین می‌شود و شروع به تکثیر و سپس به گردش خون راه پیدا می‌کند، اضافه کرد: آنتی‌ژن سطحی ویروس(HBSAg) نام دارد و اگر در آزمایش خون وجود این ذرات به اثبات برسد، فرد آلوده تلقی می‌شود. ویروس هپاتیتB  از طریق خون و فرآورده‌های خونی (تزریق خون، خالکوبی، تاتوکردن، سوراخ‌کردن گوش با وسایل آلوده، مسواک یا ریش‌تراش آلوده و فرورفتن سوزن، از مادر به نوزاد (که مهم‌ترین راه انتقال در ایران است)، از راه جنسی، نیش پشه (که بسیار نادر است) و اقدام‌های دندان‌پزشکی منتقل می‌شود.

وی اعلام کرد: این بیماری می‌تواند بدون علامت باشد. معمولا بعد از ورود ویروس به بدن و پس از یک دوره نهفتگی، علایمی شبیه سرماخوردگی (ضعف، خستگی، کسالت، تب، درد عضلانی، بی‌اشتهایی و...) ایجاد می‌شود. بعد از مدتی، علایم به صورت زردی و بهبود علایم همراه تیره‌رنگ شدن ادرار یا کمرنگ شدن مدفوع بروز می‌کند.

 وی گفت: اگر به هر کدام از راه‌ های انتقال مشکوک باشیم، حتما باید برای تضمین به پزشک مراجعه و آزمایش‌ خون انجام دهیم. ویروس می‌تواند سال‌ها نهفته باقی بماند. بیمار هپاتیتی به کسی گفته می‌شود که ویروس هپاتیت بیش از 6ماه در بدنش وجود داشته، حال عمومی‌اش خوب است و در بررسی‌های آزمایشگاهی اختلالی در عملکرد کبدش مشاهده نمی‌شود. میزان ویروس در خون کم است و در فیبرواسکن، فیبروز کبدی دیده نمی‌شود.
 

وی با بیان اینکه بهترین راه مقابله با ویروس هپاتیتB تزریق واکسن است. یادآوری کرد: تزریق واکسن در 3 نوبت و به فواصل یک ماه و 6 ماه پس از اولین تزریق انجام می‌شود این واکسن که عضلانی تزریق می‌شود. برای افراد پرخطر مانند کارکنان بهداشتی، همسر، فرزند، والدین و تمامی کسانی که با فرد ناقل هپاتیتB زندگی می‌کنند، کودکان زیر 9 سال و بیمارانی که در معرض تزریق خون (هموفیلی، تالاسمی، همودیالیز و معتادان تزریقی) هستند، ضروری است.