دکتر سیده ریحانه رضوانی در گفت و گو با وبدا؛ با بیان اینکه این مهارت ها در دو بخش مهارت های زندگی و مهارت های فرزند پروری ارائه شده است، افزود: دوره آموزشی در خصوص مهارت خودآگاهی، همدلی، ارتباط موثر، روابط بین فردی موثر، مدیریت خشم، مقابله با هیجان‌های منفی، آموزش حل مسئله، تصمیم‌گیری، تفکر خلاق و مدیریت زمان به صورت کارگاه وکلاسهای آموزشی اجرا شده است.وی با اشاره به اینکه مبنای آموزش این برنامه، محتوایی است که توسط دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت تهیه شده است، عنوان کرد: مهارت هاي زندگی، مجموعه اي از توانایی ها هستند که زمینه سازگاري و رفتار مفید را براي فرد فراهم می کنند. سازمان بهداشت جهانی مهارتهای زندگی را به عنوان توانایی ها و رفتارهای سازنده ای توصیف می کند که به فرد کمک می‌کنند به شکلی سازنده با نیازها و چالش‌های زندگی روزمره روبه‌رو شوند و بهتر با آن‌ ها کنار بیاییم.این مسئول خاطرنشان کرد: مهارت های فرزندپروری عمدتا در راستای تقويت عوامل محافظ خانوادگي هستند از طريق اين مهارت ها رابطه بین فرزندان و والدين تقويت مي شود، آنها اوقات بهتری را با هم خواهند داشت و مي توانند مسائل را به نحو مناسب تری حل کنند.وی افزود: اين مهارت ها به طور عمده سه راهبرد و هدف رابطه خوب اعضای خانواده با هم، نظارت و مراقبت والدين و بیان انتظارات، قواعد، ارزش ها و اعتقادات را پیگیری مي کند، عنوان کرد: فرزند پروری موثر يک عامل محافظ قدرتمند است. خانواده ها مي توانند با تامین نیازهای اساسی، ایجاد فضای امن خانوادگی، راهنمایی، قانون گذاری مناسب و نظارت بر زندگی فرزندانشان، آنان را از بسیاری رفتارهای مشکل ساز و پر خطر از جمله مصرف مواد و بزهکاری دور نگه دارند.وی با اشاره به اینکه برقراري رابطه‌ مثبت با كودك يا نوجوان از اصول اوليه فرزندپروري است، یادآوری کرد: در بستر رابطه‌ مثبت است كه مي توان ساير روش هاي فرزندپروري را به كار گرفت، برقراري رابطه‌ مثبت عبارتست است از ایجاد فضایی که در آن بين مراقب و كودك احساس ایمنی، دوست داشته شدن و پذیرش وجود دارد و جنبه‌هاي مثبت رفتار كودك مورد توجه قرار مي‌گيرد. وی عنوان کرد: لازم است والدین اوقاتي را براي تعامل با كودك خود اختصاص دهند. در اين اوقات به صحبت های آن‌ ها گوش دهند، با آن ها حرف بزنند و به فعاليتي بپردازند كه هر دو از آن لذت مي برند. از نصيحت كردن، دستور دادن، سرزنش كردن و توبيخ در اين زمان‌ها اجتناب كنند. با آنها مهربان باشند، احترام بگذارند و علاقه خود را به صورت کلامی یا غیر کلامی ابراز نمایند. در مورد نوجوانان اين اوقات مي تواند كوتاه‌تر ولي مكرر باشد.